istefa

is. <ər.> Öz xoşu ilə vəzifəsindən, işindən çıxma, əl çəkmə. Mitinqçilər istefa tələb edirlər. İstefa vermək, istefaya çıxmaq – öz xoşu ilə vəzifəsindən, qulluğundan əl çəkmək, çıxmaq. <Almaz:> Mən deyərdim ki, bir vətəndaş kimi <Baloğlan> öz nöqsanlarını bilib istefa versin. C. C.. İblisi cəhənnəm əhli bir növ cana gətirmişdi ki, binəva az qalmışdı, istefa verib qulluqdan çıxsın. . . Ə. H..